27 grudnia wybuchło Powstanie Wielkopolskie, które toczyło się na przełomie lat 1918-1919 przeciwko Republice Weimarskiej. Polacy domagali się powrotu ziem pozostających pod zaborem pruskim w obrębie Prowincji Poznańskiej do Polski, umacniającej już w tym czasie niepodległość. W 102. rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego na cmentarzu zostały złożone kwiaty na grobach Powstańców: Antoniego Rosika – Rosińskiego oraz Wacława Urbańskiego, którzy ostatnie lata swojego życia spędzili w naszej miejscowości.
Oto krótki życiorys Powstańców:
Antoni Rosik – Rosiński – ur. 02.10.1899 r. w Poniecu (pow. Gostyń). Żołnierz 4 kompanii ponieckiej batalionu gostyńskiego sierżanta Kaźmierczaka . Uczestnik walk pod Lesznem, Pońcem, Miechocinem, Waszkową, Gościejewicami oraz Kąkolem. W wojnie 1920 r. walczył w składzie 60. Pułku Piechoty pod Mińskiem i nad Berezyną. Brał udział w Bitwie Warszawskiej w szeregach 15. Dywizji Piechoty w jej ofensywie na Mińsk Mazowiecki i Łomżę. Po zakończeniu konfliktu pozostał w wojnie jako podoficer zawodowy. Służył w batalionach Korpusu Ochrony pogranicza w Ludwikowie oraz Suwałkach. We wrześniu 1939 r. dowodził obroną strażnicy KOP Nowa Różana przed wojskami radzieckimi. W czasie II wojny światowej był członkiem Armii Krajowej. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych (trzykrotnie), Medalem Niepodległości, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
Wacław Urbański – brał udział w Powstaniu Wielkopolskim na odcinku Pawłowice, Kąkolewo, Leszno walczą w 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich pod dowództwem podporucznika Jana Piko. Następnie w 60. Pułku Piechoty Wielkopolskiej walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w rejonie Kijowa, nad Berezyną i Niemnem, a w końcu także w Bitwie Warszawskiej oraz pod Łomżą. Zmobilizowany we wrześniu 1939 roku dostał się do niemieckiej niewoli, w której przebywał do 1943 roku. Później więziony, został ostatecznie uwolniony przez wojska amerykańskie.
28-12-2020
